deneme-yanılma

şimdi bir göz atıp deliğimize geri kaçacağız.

neye?

hayata, dünyaya falan mı?

hayır,

sana.

nereden geldin birkaç satır yazıyı okurken oturduğun o koltuğa?

kaç yaşındasın? öyle mi? ne ara geldin bu yaşa?

hesaplar yapar oldun mesela. iyilik güzellik mi?

hesapların arkasındaki fesatlar peki?

hayaller kurdun, mutlu musun?

hangisinin peşinde yolcusun?

akıntıya kaptırmadın mı kendini?

kendine bile kapatmadın mı zihnini?

dünya gerçek diyelim,

senin gerçekliğine ne diyelim?

seni alıp götüren müzikler dinle.

aldı götürdü işte seni bir müzik bile.

ayakların yere basmayacak.

güneş hiçbir zaman senin için doğmayacak.

yalnızlığının değerini anlatan dizeler oku.

zaten böyle olur bir yalnızın sonu.

yolun sonunda mısın?

yola ne zaman çıkacaksın?

siyah kutular içindeki elektrik adamlara,

mahvettin hayatını baka baka.

her sabah uyanıpta bir karara,

gece yataktasın karara karara.

elinde zevkin her türlüsü mü?

yoksa bir zavallının düşüşü mü?

bağladın kendini dumana,

duman bile aldı esareti altına.

senin için kalkmayan kadehler,

kırılsa bile senden bihaber.

sordun kendine sorular, sorular, sorular,

sanıyorsun ki tatmin eder cevaplar.

üst olacaktın küs oldun,

altının altında derdest olgun.

rüyalar gördün hep büyüktün,

tersine çıkar dediler güldün.

dünya illüzyondan ibaret,

uyanacağız ama önce ibadet,

diye diye diye diye,

sağını solunu kolladı ihanet.

yollarını kaybettin yolu suçladın,

haritaları ellerinle yaktın.

denizlerin üstünde yürüyecektin güya,

anca senden çıkar zaten böyle bir hülya.

kum tanesi kadar kudretinle,

diz çöktüremezsin denize.

asla bırakma diyenlerdensin,

ilk bırakan yine sensin.

yeter artık dünya dünyana büyük geliyor,

kapat cümlelerini boşa eriyor.

sen zaten hep denedin.

asla başarmayı beceremedin.

deneme.

yanılma.